هفته‌ی پیش همه‌ی تحلیل‌گران مشغول تحلیل محبوبیت پاشایی و تعجب از حجم جمعیتی بودند که برای یادبود و تشییع جنازه‌ی او به خیابان‌ها آمده بود، و دیگر تحلیل‌گری نمانده بود تا سری به خیابان برفروشان بزند و خیل جمعیتی را ببیند که برای شرکت در افتتاحیه‌ی نمایشگاه نقاشی‌های آیدین آغداشلو…

دورتادور سالن سخنرانیِ باشگاه آرارات، تصاویری از صفحه‌ی اول روزنامه‌های جهان در یکصد سال پیش را روی پایه‌های چوبی گذاشته‌اند. روبه‌روی هایک دمویان، مدیر موزه‌ و مؤسسه‌ی «قتل‌عام ارامنه» در ‎‏ارمنستان، جمعیتی به گوش نشسته‌اند که بر سینه‌هایشان نقشی از یک گل بنفش دارند. دمویان درباره‌ی هدفش از جمع‌آوری اسناد…

چند هفته پیش، مجله‌ی «استرند» را ورق می‌زدم که به اعلان چاپ جدیدی از «درخت بخشنده»ی شل سیلورستاین به مناسبت پنجاهمین سالگردش برخوردم. همان جلد سبز آشنای کودکی را داشت، با همان ابعاد بیش‌ازحد بزرگ، همان طرح جذاب رویش، همان طراحی موج‌دار درختی بلند که نوکش از صفحه بیرون زده…

چه کسی می‌گوید تهران بی‌هویت است؟ این پایتخت عریض و طویل، بی‌بهره از هرگونه نشانه‌ی اختصاصی و منحصربه‌فرد، ابرشهری بی‌شکل و بی‌شناسنامه است؟ هویت تهران امروز، در همین نشانه‌های گریزان باقیمانده از تخریب و تغییر و بازسازی، شکل نمی‌گیرد؟ تهران امروز از نایلون‌های رنگی زشتی شکل می‌گیرد که سعی دارند…