برشت در مشهورترین شعرش می‌گوید «ما که می‌خواستیم جهان را مهربان کنیم، خود مهربان بودن نتوانستیم». مهم نیست توجیه آوردنش برای اردوگاه‌های کار اجباری و سال‌ها سرکوبِ مردم در اتحاد جماهیر شوروی، الان رقت‌انگیز به‌نظر می‌آید، مهم این است که تا همین چند دهه پیش هدف و بلندپروازیِ‌ اغلب آدم‌ها…

پسربچه که بودم کارتون «پینوکیو» والت دیزنی واقعاً مضطربم می‌کرد و حتی سعی می‌کردم بهش فکر هم نکنم. اما در کتاب «ماجراهای پینوکیو» کارلو کلودی که طی سال‌های ۱۸۸۱ تا ۱۸۸۳ به‌صورت داستان دنباله‌دار چاپ می‌شد، و کارتون والت دیزنی از روی آن اقتباس شده، پینوکیو به‌خلاف تصویر آرمانی کودک،…

سال ۲۰۱۱ آدم خوشحالی بودم. نامزد داشتم، شغل داشتم، خانه، و یک بار هم که شده، استثنائاً پول. اوضاعم خیلی ایرادی نداشت ــ و خیلی نگذشت که همین برایم مایه‌ی اضطراب شد. سرِ پروازی از نیویورک به آلمان (داشتم می‌رفتم به‌یاریِ کمک‌هزینه‌ای شش ماه را در لایپزیک سر کنم)، که…

دومین رمان من، «آخرین شعبده»، خیلی ساده از دو عنصر تشکیل شده: اسطوره و تخیل. داستان بر اساس قصه‌ی کوتاهی از حماسه‌ی پنجاه‌هزاربیتی کهن پارسی، «شاهنامه»، است؛ سرگذشت زال، پسری که خاندان سلطنتی‌اش به‌خاطر موی سپید و چشم قرمزش رهایش کرده و تربیتش را سیمرغ، پرنده‌ی عظیم‌الجثه‌ی اسطوره‌ای، به عهده…