«موزه‌ی معصومیت» تقاطع توان ادبی و تجسمی یک ذهن است: دو نوع بازنمایی مختلف برای یک داستان. پاموک تأکید می‌کند کار این موزه «تصویرگری» کتاب نیست، هر کدام برای خود پدیده‌‌ای مستقلند. حتی از لحاظ زمانی هم ایده‌ی هیچ‌کدام بر دیگری مقدم نبوده: پاموک اشیا را به نیت ساخت موزه…
ادامه
اندیشه با تبدیل شدن به آنچه از جهان بیرون کسب می‌کند و با احیای مجدد آن به راز و رمز شبیه میشود. رنه مگریت در حیاط موزه‌ی هنرهای معاصر تهران مجسمه‌ای از این هنرمند وجود دارد؛ مجسمه‌ی مردی که با کیفی در دست انگار روی سکویی نشسته و در زیر…
ادامه
از همان زمانی که بشر توانست تصویری از واقعیت را در صفحه‌ای جز صفحه‌ی واقعی طبیعت ثبت کند، یعنی از همان بدو اختراع عکاسی، میل وسواس‌گونه‌ای در تثبیت و به تصویر کشیدن واقعیت در او به وجود آمد. «تصویر زنده»(۱)، همان شهوتِ به تسخیر در آوردن واقعیت و ثبت آن…
ادامه
هنرمند آگاه یا ناخودآگاه تحت‌تأثیر هنرهای دیگر، زیبایی‌شناسی رایج، روحِ زمان، شرایط سیاسی، اجتماعی، فرهنگی، و حساسیت‌های شخصی انتخاب می‌کند که آثارش چه موضوع، سبک و رسانه‌ای را دربر بگیرد. لذا این انتخاب‌ها در خلأ صورت نمی‌گیرند و می‌توانند بیانگر دغدغه‌ها، حساسیت‌ها، واکنش‌های روحی، روانی، بیم‌ها و امیدهای فردی، گروهی…
ادامه