دنیا بدون دوسالانه‌ی ونیز چگونه خواهد بود؟ این سؤالی بود که در تیزر تبلیغاتی بینال از هنرمندان و نمایشگاه‌گردان‌ها و کلیه‌ی دست‌اندرکاران هنر پرسیده می‌شد. پاسخ‌ها کم و بیش مشابه بودند: سؤال را تکرار می‌کردند یا با خنده‌هایی شگفت‌زده می‌پرسیدند که مگر چنین چیزی ممکن است؟ هنرمندی امریکایی پاسخ داد:…

این متن قرار بود سفرنامه‌ای باشد از دیدار نمایشگاهی که به بهانه‌اش می‌شد به همه‌جای شهر سرکشید؛ به همه‌جای استانبول که سال‌هاست دارد به شهری آشنا برای خیلی از ما بدل می‌شود. سفرنامه نوشتن سخت بود چراکه برای این کار باید غیر از نمایشگاه از فضا و حواشی هم نوشت…

اولین باری که دیدمش یک بعدازظهر داغ اواخر خرداد ۵۲ بود. تازه امتحانات نهایی دبیرستان را تمام کرده بودم و داشتم آماده‌ی کنکور می‌شدم. برادر بزرگم را با پیکان کِرِم‌رنگش از دانشکده‌ی پلی‌تکنیک رسانده بود دَمِ در، و تشنه بود، و آب خواسته بود. پارچ آب‌یخ را که برایشان بردم…

یکی از عصرهای همیشگی بهمن‌ماه تهران، هوا سرد بود و گرفته؛ درخت‌های حاشیه‌ی جاده قدیم شمیران خاموش و دلمرده به سینما فرهنگی چشم دوخته بودند که برخلاف دیگر روزهای جشنواره بی‌رونق و خلوت به‌نظر می‌رسید. انگار نمایش «از کنار هم می‌گذریم» نتوانسته بود دل جماعت عشق فیلم را به دست…