نوبل باز هم رنگ آمریکا را به خودش ندید و در همان چهاردیواری اروپا نصیب نویسنده‌ای شد که به یک‌اندازه سینه‌چاک و البته منتقد دارد. پاتریک مودیانو را بسیاری وارث برحق مارسل پروست می‌دانند و در بیانیه‌ی امسال آکادمی نوبل ادبیات هم به این نکته اشاره شده ، اما مودیانو…

خبرها درباره‌ی نوبل گرفتنِ پاتریک مودیانو آمد، جا خوردم که چه‌قدر دلایلی که داورانِ آکادمی در بیانیه‌شان آورده‌اند، بی‌نمک‌اند: «به‌خاطرِ هنرِ حافظه‌ای که او به‌واسطه‌اش دست‌نایافتنی‌ترین سرنوشت‌های انسانی را فراخوانده و از زیست‌جهانِ اشغال [فرانسه به‌دستِ نازی‌ها در جنگِ دومِ جهانی‌] پرده برداشته.» نوشته‌شان همه‌ی نشانه‌های یک توصیه‌نامه‌ی پُراغراق را…

کمیته‌ی مسئول اهدای جایزه‌ی نوبل ادبیات دوست دارد برندگانش را به اعلامیه‌هایی مفتخر کند که به‌اندازه‌ی خود انتخاب برنده غیرقابل‌فهم به‌نظر می‌رسند. این کمیته طوری به فرازهای شاعرانه دست می‌اندازد که انگار دارد ادای دینی می‌کند به دستاورد نویسنده‌ای که به این افتخار نائل شده؛ ما، خواننده‌های عام، مثل زواری…

جایزه‌‌ی نوبل ادبیات بی‌‌شک، بیش از شش شاخه‌ی دیگری که مرحوم آلفرد نوبل تعریف کرد، در مظان اتهام است. تعبیرهایی همچون نوبل سیاسی، ‌‌نوبل ضدامریکایی و نوبل ضدزن اکتبر هر سال سر زبان‌‌ها می‌‌افتد. اعضای آکادمی هجده‌نفره‌‌ی ‌‌نوبل ادبیات هم لب‌ازلب نمی‌‌گشایند و بی‌‌هیچ پاسخی برنده‌‌شان را انتخاب می‌‌کنند و…