اسفندماه ۱۳۰۰، در خانواده‌ی غفاری پسری چشم به جهان گشود که نامش را فرخ گذاشتند. شاید خانواده تصور می‌کردند به سنت غفاری‌ها این پسر هم کار سیاست، خاصه از نوع خارجه‌اش، را پی‌خواهد گرفت اما او از همان نوجوانی عشقِ‌سینما از کار درآمد. پدرِ پدربزرگش، فرخ‌خان امین‌الدوله، لقب فرخ‌خان را…
ادامه
ای عزیزی که این را می‌خوانی! امروز که این را می‌نویسم، زمستان ۱۴۰۱ است و جامعه‌‌ی ایران یکی از عجیب‌ترین، تاریخی‌ترین و البته هولناک‌ترین روز‌های خود را در تاریخ معاصرش از سر می‌گذراند. در این میان هنر، صنعت سرگرمی و رسانه به یکی از سرنوشت‌ساز‌ترین پیچ‌های تاریخی خود رسیده است.…
ادامه
عدد کشته‌شده‌های کرونا دیگر احساسی برنمی‌انگیزد. قرنطینه از شمارش افتاده. اخبار تعطیلی کارخانه‌ها و بیکاری تکراری شده. جامعه‌شناسان و اقتصاددانان از نامه نوشتن برای سیاستمداران خسته شده‌اند. ژل‌های ضدعفونی‌کننده و ماسک و الکل جای ثابتی برای خود در خانه‌ها پیدا کرده‌اند. زندگیِ پیش از کرونا به سوی فراموشی می‌رود و…
ادامه
شش ماه، هفت ماه، یک سال زمان می‌برد تا گل‌ها سبز شوند، شاخه‌ها پیچ‌وتاب بخورند و بالا بروند و باغی بنشیند روی تاروپود قالی راور. راور صدوسی کیلومتر با کرمان فاصله دارد و از این بالا، که هواپیمای غول‌پیکر با کویر فاصله کم می‌کند، پیدا نیست. مسافران هواپیما کرمانی‌های تهران‌نشین…
ادامه