درباره‌ی مایک بارتلت بیشتر بخوانید. مایک بارتلت تشنه‌ی خون است. چند سال پیش هنگامی که در پروژه‌ای خارج از انگلستان، در مکزیک، کار می‌کرد، نمایشنامه‌نویس سی‌وچهارساله از اَبینگدونِ آکسفوردشایر خودش را در محیط گاوبازیِ اسپانیایی دید. او به من این‌طور گفت که «شبیه هیچ‌چیزی که تابه‌حال دیده‌ام نبود… یک‌جور مراسم…

«مالیخولیا» را می‌توان آرام‌ترین فیلم لارس فون‌تریه دانست. در آن خبری از آن فون‌تریه‌ای نیست که آزار و سادیسم را محور آثارش قرار داده و سرشار از نیروهای شوم ذهنی است که در جهان واقعی انسان‌ها را دچار رنج شخصی و آزار رساندن به دیگری می‌کنند. فیلم به جای آن…

«قدرتمندان زمین حواسشان باشد: در اعماق آن تی‌شرت‌های نخی که سعی کردید عکس چه‌گوارا را روی آن بگنجانید چشم‌های او هنوز شراره می‌کشند و بی‌تابانه روشن‌ مانده‌اند.» (آریل دورفمن) نماد مارکسیسم بود و منتقد مصرف‌گرایی، در گذر زمان تبدیل شد به نمادی از مصرف‌گرایی جهانی. رویکردی هوشمندانه که به‌زعم آریل…

آدم هی می‌خواهد به دلش بد نیاورد، آن هم در زمانه‌ای که بد از زمین و آسمان که هیچ از هر نفس فرومی‌رود و آنچه قرار بود مُمدّ حیات باشد و مفرح ذات آن‌چنان اسبابِ مرض است که به هزارلایه نقاب باید از انتشارش پرهیز کرد. آدم می‌خواهد که نیمه‌ی…