حضور آدمها در عکسهای عباس کوثری همیشه مشهود است. آدمهایی سرگردان، خیره، مات و مبهوت؛ آدمهایی از جنس روزمره. دوربین عباس کوثری هیچگاه به روزمرهگی آنها آسیبی نمیزند. آنکه تماشا میکند، به تماشا ادامه میدهد، آنکه چشمهایش را بسته، چشمبسته میماند و آنکه حرف نمیزند، خاموش میماند. انگار این خصلتها بعد از عکسها هم ادامه مییابند تا ابد. اینگونه است که در چشم کوثری همیشه آنکه تماشا میکند بر آنچه تماشا میشود میچربد.
«خیره به تاخت» مجموعهی ۱۲ عکس دیدهنشده است از عباس کوثری.
[layerslider id=”24″]
خیلی هم لازم نیست نگاه ریزبین و دقیقی داشته باشید. کافی است فقط سری به…
چرا و چگونهاش قصهای دراز دارد اما ناگهان آرش، آن آرش کمانگیر، شد محبوب دل…
نقاشی واقعگرا در ایران درست سالهایی شکل میگیرد که در اروپا مدرنیستها با سرعت هرچه…
اتاق زیرشیروانی خانه پر بود از اشیای قدیمی، مجسمهها، چمدانها و قابعکسها. این منبع الهامِ…
یکی از فیلمهایی که این روزها در دسترس تماشا قرار دارد فیلم برداشت (Harvest) بهکارگردانی…
مثال رايجي در روانشناسي هست که وقتي به ملاقات دوستي ميرويد که دچار اضطراب زياد…