حسین والامنش در سال ۱۹۸۶ در اجرایی در شهر آدلاید نان میپزد و با زعفران بر آن مینویسد: «عشق است» و نان به حاضرین داده میشود تا بخورند. این هنرمند ایرانی ساکن استرالیا گفتوگوی هنرمند با مخاطبانش را همان نانی میداند که به سادگی خورده میشود؛ مادیّتِ فسادپذیر نان، که همان عشق است و همان قوت روزانه. نسترن صارمی در این شمارهی مجلهی شبکهی آفتاب از آثار حسین والامنش نوشته است.
آثار فرانسوا میلهی فرانسوی از خوشهچینان و دهقانان دریچهی ورود آرمین مالکی است به طرح موضوع گذار از ارزش آفرینی طبیعت به ارزش آفرینی کار انسانی؛ گذاری نه میان دو دنیای متفاوت که میان دو طرز تفکر که یکی ریشه در گذشته و دیگری روی در آینده دارد.
گزارش نهمین دوسالانهی هنر معاصر برلین که از چهارم ژوئن تا ۱۸ سپتامبر برگزار شد بخش دیگری از این شمارهی ماهنامه را تشکیل میدهد.
این قرار است گام اول از مجموعهای گفتوگو با تعدادی از نقاشان و عکاسان معاصر…
فضای رایج اضطراب را در وجهی روانشناختی مفهومپردازی میکند و راهحلهای مواجهه با آن را…
آغاز هر سال، کورسویی از امید در دلها زبانه میکشد؛ که شاید امسال سال دیگری…
فیلم صراط (Sirât) چهارمین فیلم بلند سینمایی اولیور لاشه از جمله فیلمهایی است که این…
بیراه نیست اگر بگوییم تشکیلات دولتی تنها در دههی شصت و در نبود رسانههای رقیب…
و لی لُغتان، نسیت بأیهما كنتُ اَحلم. دو زبان دارم که از یاد بردهام به…